5307  

معماری موزه گوگنهایم نیویورک

طراحی موزه گوگنهایم
موزه گوگنهایم یکی از شاهکارهای معماری و اثر بی نظیر یکی از برترین معماران دنیا، فرانک لوید رایت می باشد. فرانک لوید رایت در سال 1867 در آمریکا متولد شد. رایت در دواران کاری خود آثار بی نظیری را وارد دنیای معماری کرده است، وی در سال 1959 درگذشت. رایت از پیشگامان سبک مدرن، در اکثر آثارش از طبیعت و مصالح طبیعی بهره برده است. وی معتقد بود طبیعت در کنار چوب، سنگ، بتن ترکیبی دل پذیر ایجاد می کند و فضای داخلی به خودی خود معنای واقعی ساختمان را تشکیل می دهد. پلان های او آزاد و بدون دیوار های داخلی طراحی شده اند و نور در معماری او نقش بسیار مهمی داشته است. خانه آبشار کافمن یکی از مشهور ترین آثار وی می باشد که طبیعت محوری و معماری انسانی به خوبی در آن دیده می شود. رایت هم چنین ازمواد و مصالح جدید قرن بیستم، ترکیب بتن، فولاد و شیشه در بسیاری از آثارش مانند موزه گوگنهایم، برج پرایس، برج تحقیقاتی جانسن و... به زیبایی بهره برده است. فرانک لوید رایت معماری ساختمان هایش را معماری ارگانیک می دانست و توجه به بشریت و خواسته های انسانی از اهداف طرح های او بود.










معماری موزه گوگنهایم
موزه مارپیچ گوگنهایم نیویورک در سال 1943 طراحی شد اما به دلایل مختلفی عملیات ساخت موزه در سال 1956، آغاز شد و سرانجام در سال 1959، شش ماه پس از درگذشت فرانک لوید رایت، به بهره برداری رسید. از ویژگی های بارز موزه گوگنهایم پلانی آزاد، رمپی مارپیچ، آسانسورهای نیم دایره ای، طراحی فرمی ارگانیک و تندیس گونه، طراحی نمای منحنی و... می باشد.











فرم سیال موزه به نظر می رسد زیگورات معکوسی است که مساحت آن از پایین به سمت بالا افزایش می یابد، هم چنین طراحی نمای بتنی سفید رنگ و ساده، متشکل از پنجره های یکپارچه و نورگیر سقفی، نور را به زیبایی وارد فضا می کند. موزه از شش طبقه بدون تفکیک سقف با رمپی به طول تقریبی 400 متر و لابی بزرگی طراحی شده است. بازدید کنندگان با آسانسورهای منحنی شکل به بالاترین طبقه می روند و سپس با شیبی ملایم برای مشاهده آثار هنری به سمت پایین حرکت می کنند و در نهایت به نزدیک درب خروجی می رسند، آن ها می توانند هر زمان که اراده کنند دوباره سوار آسانسور شوند و به طبقه همکف برسند. سیرکولاسیون گالری ها، ایجاد فضایی مطلوب و دلپذیر برای دیدن آثار هنری، تفیکیک فضاها و... از مسائل مهم در طراحی موزه می باشد. فرم اسپیرال موزه با اینکه با بافت اطراف  و معماری شهری نیویورک با ساختمان های مکعبی و ازدحام شهری، همخوانی ندارد اما همواره جاذبه ای توریستی برای شهر نیویورک محسوب می شود.