اشتراک گذاری با
داشتن فضای سرپوشیده بزرگ که اسب بتواند در آن آزادانه حرکت کند که در زمستان به دور از گل و لای و در تابستان از تابش مستقیم آفتاب به دور باشد از دقدقه های باشگاه های سوار کاری می باشد. ساخت چنین فضاهایی که مانژ نامیده می شود که در فرانسه به معنی محلی برای اسب سواری است، هزینه ی زیادی را در برخواهد داشت به همین منظور تعداد آن ها اندک می باشد. این مانژ سوارکاری در ابعاد 50 در 30 متر در متراژ کلی 1500 مترمربع طراحی شده است. از الویت های طراحی استفاده از پتاسیل خود سایت می باشد به همین منظور در این طراحی مانژ سوارکاری از اختلاف سطح 6 متری میان بال دست نسبت به پایین دست استفاده شد. نحوه انتقال بار برف و باران به پارچه سپس کابل و خرپاهای فولادی و در ادامه به پداستایل ها و دیوار های بتنی و در انتها فوندانسیون و سپس زمین می باشد.
تغییر کوچک روی بار ثقلی که روی کابل وارد می شود و باعث ایجاد نیروی کششی می شود که نیروی بسیار زیادی را به خرپاهای فولادی در دو سمت زمین قرار دارد، وارد می کند به همین دلیل کلاف کردن فوندانسیون نکته بسیار مهمی است. طراحی مانژ سوار کاری بر اساس بار بارش برف تا ارتفاع 35 سانتی متر یا 60 کیلو گرم بر متر مربع می باشد. تفکر بر این اساس بوده که در صورتی که میزان بارش برف بیش از این میزان بود قبل از اینکه به سازه اصلی که بیش از 80 درصد هزینه برای آن شده است ، آسیبی برسد کابل ها مانند یک فیوز یخچال عمل کند و بریده شود که این موضوع علاوه بر اینکه میزان خسارت را کاهش می دهد، اخطار قبلی را جهت تخلیه محیط را می دهد که یکی از مزیت های استفاده از کابل است. پس از اجرای این پروژه بارش برف در منطقه لواسان به میزان 1 متر اتفاق افتاد ولی به دلیل شیب مناسب پوشش سقف و با روشن کردن آتش باری بر روی سقف متحمل نشد بنابراین کار به مرحله ی فیوزینگ کابل ها نرسید این کار پس از 4 ماه طراحی به مدت سه ماه اجرا شد. اجرا در حالی انجام شد که کلاس های آموزشی اسب سواری ادامه داشت. یکی از دلایل انتخاب این نوع سازه محدودیت در اجرا بود زیرا در هنگام طراحی واریانت هایی به شکل سوله و سازه های صنعتی بود ولی به دلیل آنکه منطقه صعب العبور بود و امکان بتن ریزی حجیم وجود نداشت بنابراین سازه کابلی الویت بیشتری جهت اجرا داشت.