3533  

معرفی سبک معماری های-تک

سبک معماری های-تک، تکنولوژی و صنعت در معماری
سبک های-تک، حرکتی پیشرفته در زمینه ی تعامل سازه و معماری می باشد. این سبک به عنوان رابطی میان معماری مدرن و پست مدرن، در سال 1970 پدیدار گردید. سبک های تک، جهان شگرفی را در طراحی معماری ایجاد نمود. جهانی که سازندگان اصلی آن پیشگامان صنعت و نوآوران عرصه تکنولوژی می باشند. مکتب های-تک، تصویر تازه ای از مدرنیسم به نمایش گذاشت. این سبک، باعث تحولات تکنولوژیک در معماری و اتحاد علم و هنر، به زیبایی شده است. از ویژگی های بارز این سبک نمایش عناصر سازنده بنا در طراحی معماری، طراحی نما،  دکوراسیون داخلی می باشد. نمایش سازه ای که بنا را استوار نگه می دارد، تاسیساتی که امکان بهره برداری از ساختمان را فراهم می کند، مصالح، نور طبیعی یا مصنوعی و... ساختار فیزیکی بنا را در بر می گیرد.









در تفکر های-تک، زیبایی شناسی تکنیکی، یعنی ارتباط بین زیبایی شناسی با ابعاد علمی، فنی و عملکردی، اهمیت می یابد. دقت اجرای ساختمان، طراحی سازه، طراحی تاسیسات مکانیکی و الکتریکی در این مکتب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به عقیده معماران، در این سبک جنبه های تکنیکی و ساختاری، خالق زیبایی ساختمان می باشند. معماران برتری همچون نورمن فاستر، سانتیاگوکالاتراوا، ریچارد راجرز، نیکولاس گریمشاو، مایکل هاپکینز و ... از پیشگامان سبک های-تک می باشند که آثار بی نظیری را در این زمینه خلق کرده اند.
 



مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو اولین اثر معماری سبک های تک می باشد. معماران این اثر، رنزو پیانو و ریچارد راجرز،  می باشد. این اثر نمونه کامل و زیبایی از تعامل سازه و معماری می باشد.


برج سوییس ری معروف به برج خیارشور از آثار بی نظیر نورمن فاستر ، سازه اصلی بنا، ساختار نما را تشکیل می دهد.از دیدگاه نورمن فاستر " باید در طراحی ساختمان ها، راه حل هایی مبتنی بر پیشرفته ترین تکنولوژی روز دنیا مورد توجه قرار بگیرد.، یک ساختمان های تک، از جنبه تامین انرژی خودکفا می باشد و منطبق بر شاخصه های اکولوژیکی محیط خود، طراحی شده است."